24 mei

Beijing als eindbestemming is natuurlijk top. Maar nu ik er eenmaal ben besef ik wel dat mijn reis binnen enkele dagen tot een 'einde' zal komen. Ik ga deze dagen optimaal genieten, qua tijd alles eruit halen wat erin zit want uitrusten kan ik thuis. Beijing, surprise me!

Beijing ligt al honderden jaren op dezelfde plek en haar naam is in de loop der eeuwen vaak verandert. Beijing betekent letterlijk ‘Noordelijke hoofdstad'. De communisten noemden de hoofdstad Peking voordat ze eind jaren zeventig voor Beijing kozen omdat dit volgens de officieel goedgekeurde Pinyin-spelling is.
In Beijing zijn de drie belangrijkste religies ruim vertegenwoordigd: het boeddhisme, taoïsme en in mindere mate het confucianisme. Het Taoïsme is hiervan de enige echte inheemse Chinese religie. Het Taoïsme is opgericht door Lao Tse in de 7^e eeuw v.C. met als doel een filosofisch bewustzijn van het leven te bevorderen. De religie kent geen sterk aanwezige God en zoekt de verlichting naar ‘het Pad'. Taoïsten geloven in prestatie door inactiviteit, waardoor de dingen zich uit zichzelf kunnen ontwikkeling. Het Confucianisme is echter niet een religie maar een filosofie. De Chinezen ontlenen hun wetten, regels en gedragsregels aan de filosoof Confucius.

Zoals je hierboven kunt zien, heb ik me vanochtend verdiept in de Chinese geschiedenis en filosofieën. De National Geographic gids over Beijing heeft me al een goede indruk gegeven over de verschillende historische gebouwen. Nu mijn interesse gewekt is, maak ik me meteen klaar voor een bezoek aan de Verboden Stad.
De Verboden Stad, gelegen in de wijk Dongcheng, was vanaf de voltooiing in 1421 een 32 ha grote paleis voor keizers van de Ming- en Qing-dynastie. Het is één van de meest aantrekkelijkste schatten van China, maar het was toch een plek van weinig geluk voor de 24 keizers die er tot 1924 woonden. Er wordt ook wel gezegd dat de Verboden Stad het paleis is geweest die de naam gevangenis heeft verdiend. Een miljoen arbeiders en 100.000 ambachtslieden hebben gewerkt aan deze nieuwe stad. Het moest vaak gerestaureerd worden omdat het paleis voornamelijk in hout is uitgevoerd en het vaak afbrandde. Ook werd het vaak geplunderd door volken van buitenaf.

Door de buschauffeur heb ik me laten verlaten dat de Zuid-ingang het mooiste is, en dit klopt inderdaad. Via de Poort van de Hemelse Vrede, de ingang tot de Verboden Stad (waar het portret van Mao Zedong hangt), kom je aan op het Tianmanplein, waar ook het mausoleum van Mao staat. Het monopolistische Chinese Parlement domineert dit plein. Mao Zedong richtte op 1 oktober 1949 het communistische China op. Op de Poort staat dan ook zijn uitspraak: ‘'Lang leve het verenigde volk van de wereld!''. Je hebt zicht op de enorme ‘bloed'rode muren die zich aan beide zijden van de Meridiaanpoort bevinden. Hier staan 2 grote stenen leeuwen de keizerlijke gebouwen en tempels te beschermen. Achter de Meridiaanpoort ligt een enorm binnenplein met vijf marmeren bruggen over een gracht in het midden. En als je denkt dat dit het enige is wat je te zien krijgt, het je het flink mis want nu komen de 3 hallen van de Harmonie pas. Er zijn de Hal van de Opperste Harmonie, Hal van de Volmaakte Harmonie en de Hal van de blijvende Harmonie. Via de Poort van de Opperste Harmonie kom je het volgende gedeelte binnen, die nog mooier is dan het volgende en je je ogen weer bij uit kunt kijken. In de Hal van de Blijvende Harmonie ontving de keizer de buitenlandse gezanten en de Ming-keizers verkleedden zich hier voor de ceremonies. Het is erg indrukwekkend om de geschiedenis van de keizers te beleven nu ik hier sta. De details van de daken van de poorten en tempels zijn ongelofelijk en ook de marmeren bruggen zijn in perfectie gebouwd. Bij de Poort van de Hemelse Zuiverheid heb ik een tijdje stil gestaan. Hier zie je namelijk een draak die door de wolken vliegt op de enorme marmerenplaat van de trappen staan. Ik blijf me verbazen over hoe dit ooit gebouwd is en hoe ‘mooi' de keizers hier wel niet woonden. Al is dit beeld natuurlijk scheef omdat ik weet dit het paleis vroeger een gevangenis werd genoemd. Het is absoluut geen pretje geweest om hier te wonen.

Het ene gedeelte van de poorten is gerestaureerd en opnieuw geverfd, te zien aan de heldere kleuren terwijl des te meer je aankomt bij de Noord ingang, de kleuren juist vaag zijn en sommige poorten duidelijk aan vervanging toe zijn. De Poort van de Hemelse Zuiverheid leidt naar de vroegere keizerlijke woonruimtes, en waar alleen de dienaressen en de familieleden van de keizer mochten komen. Bij de Verboden Stad hangt nog zo veel geschiedenis, dat zodra je buiten staat naast de drukke autoweg, je je even afvraagt waar je ook alweer bent. Bij een bezoek aan Beijing mag de Verboden Stad absoluut niet overgeslagen worden.

Om bij te komen ben ik de weg overgestoken naar de overkant van de Verboden Stad, waar het Jingshan park ligt. In het park kun je rustig bijkomen op het terras of meedoen met de vele mensen die aan yoga- en Chinese gevechtskunsten doen. In het midden van het park staat de Hill, waar vanuit je een verbluffend uitzicht hebt over de skyline van Beijing terwijl je je midden in de groene stille omgeving bevindt. De volgens hoor je om je heen fluiten terwijl je in de verte de auto's op de 5-baanswegen ziet crossen. Naast dit park ligt het beroemde Beihai park. Je kunt er kanoën en uiteraard urenlang rustig ronddwalen. Bovenop de berg, in het midden van het park, staat een bijzondere pagode. Deze witte met goud bedekte zegels zie je niet vaak in de Boeddhistische cultuur. Een Chinese vrouw kwam springend voorbij gerend en wilde samen met mij op de foto. Wat hebben de Chinezen toch met foto's? Al maak ik er niet veel minder haha.

Uitrusten in de parken heb ik zeker gedaan, waarna ik in een overvolle bus ben gestapt om binnen 45 minuten terug te reizen naar het hotel. Tussendoor ben ik nog uitgestapt bij een Hutong, een oude wijk van vroeger. Het contrast is een gaaf gezicht, van de kleine houten huisjes om je heen naar de torenhoge massa gebouwen. Het vervoer in Beijing is uitstekend geregeld, al zijn de Chinese tekens moeilijk te lezen. Ze roepen de bestemming gelukkig wel om, daaruit kan ik opmaken wanneer ik uit de bus moet stappen. De manager van het hotel heeft me namelijk de stop verteld die het dichtste bij het hotel ligt. De Chinese klanken lijken allemaal zo erg op elkaar, al denken zij dat waarschijnlijk ook van het Nederlands. Alleen op pad gaan vind ik persoonlijk echt fijn, zo ontmoet je mensen die je anders misschien niet ontmoet had. Zo zaten er in de bus allemaal Chinezen aan mijn haar te frunniken en ze vroegen me in gebrekkig Engels of ik zo veel mogelijk wilde lachen want dat kan ik zo goed. China is zó leuk...

Van de avond acrobatic show had ik niet zo veel verwacht als wat ik gezien heb. De hele show eromheen met kostuums en muziek maakte de show compleet. De kunsten die ze uitvoeren zijn gewoon eng. Maar wel erg knap. Hetgeen dat me het meeste is bijgebleven is de ijzeren bol. Een man kwam aangereden op zijn motor en ja hoor, hij besloot in de gesloten bol volop rondjes te gaan rijden. Horizontaal of verticaal het maakte niet uit. Een minuut later reed een 2^e motorrijder met zijn motor de bol in. Met 2 motorrijders in tegengestelde richting crossen in een bol? Nooit gedacht dat dit mogelijk is. Tot mijn grote verbazing kwam nummer 3, nummer 4 en ook nummer 5 rondjes rijden in de bol. Ongelofelijk wat hier is gebeurd! Ik neem mijn petje af voor deze acrobaten.

Beijing: WAUW! Precies wat ik ervan verwacht had. Modern, drukke autowegen, goed openbaar vervoer (geweldig om met Chinese tekens erachter te komen welke busstop je moet hebben), grote winkelcentra's niet normaal. En dan de geschiedenis, prachtig, echt waar. Je kijkt je ogen uit hier. Beijing is echt mijn stad, ik voel me er thuis en na 1 dag ben ik al zo enthousiast dat ik het één van mijn lievelingssteden durf te noemen...

25 mei

Wat brengt de stad Beijing je zonder een bezoek aan de Grote Muur?

Toen China één natie werd in de 3^e eeuw v.Chr, bouwde keizer Qinshi Huangdi (van het beroemde Terracottaleger) van de delen die in de 7^e eeuw v.Chr waren neergezet, een eigen verdedigingsnetwerk met wachttorens en vuurbakens ter waarschuwing. De in de eeuwen daarna werd er door diverse keizers verder gewerkt aan de muur. De Chinese Muur is inmiddels 6430 km lang en doorkruist Noord-China van de Gele Zee in het oosten tot voorbij de plaats Jiayuguan in de Gobi-woestijn. Een geweldige prestatie noem ik het! Terwijl anderen het eerder een enorme onderneming of dappere dwaasheid vinden. Door gebrek aan tijd om ieder deel van de Muur te restaureren, haalde Technologie van de Japanners en Westerse machten de Chinezen in en vonden in het verleden een breuk in de veiligheid. Veel delen zijn door de oorlogsvoering totaal verwoest en zijn vandaag de dag nog steeds niet te bewandelen. Sommige wandelaars vinden het een uitdaging om de ‘verdwijnende' muur te beklimmen.

Het is erg bijzonder om op de Grote muur te staan. Ik heb een paar uur gewandeld totdat het einde van de muur in zicht was. Door een ruïne is er een onderbreking in de muur en kan er niet verder gelopen worden. Door de gladheid van mijn sandalen ben ik vaak naar beneden geglibberd op de steile klim. Hetzelfde stuk teruglopen lijkt alsof je op een heel ander stuk van de Muur staat. Ik ben op de reling van de muur gaan staan en reiziger Marcel heeft me op ten duur van de muur afgetrokken. Het voelde stiekem toch niet fijn om de afgrond achter me te hebben. Ik heb werkelijk genoten van ieder moment op deze historische muur en ik hoop in de toekomst meer tijd te hebben om ook verdwijnende delen van deze Muur te mogen beklimmen.

Helaas heb ik vandaag niet kunnen stoppen bij het Olympische Stadion, het ‘Vogelnest'. Er mogen vandaag geen bezoekers in dus ik heb het alleen vanaf een afstand kunnen zien. Niet dat het daarop minder maakt want het is én blijft een gigantisch mooi stadion.

Het Zomerpaleis, waar de toenmalige keizer zijn vrouw en harem hield, ligt langs een meer. Je kunt hier met een drakenboot naar de andere kant van het Zomerpaleis om de berg op te beklimmen. Ik ben naar boven gelopen via een rotspad wat eigenlijk geen pad bleek te zijn. Ook hier glibberen mijn sandalen weg. Is het eindelijk goed weer voor sandalen na het koude Tibet en dan heb ik spijt dat ik mijn sportschoenen niet heb aangetrokken... Maar ik heb de top bereikt en hier een tijdje naar het uitzicht staan kijken. De boten op het meer zijn een leuk gezicht. Wederom heb ik ook hier weer genoten van de diverse tempels die er staan. Vooral de daken zijn erg mooi en zien eruit als oude huizen. Geen één is hetzelfde en dat valt je alleen op zodra je er lang genoeg naar blijft kijken. Het is gezellig wandelen langs het meer en bij de verschillende ingangen staan er een aantal tempels, die iets weghebben van de Verboden Stad.

Na een lange uitputtende dag op de Chinese Muur en het Zomerpaleis, heb ik me laten verrassen door het Chinese toneel: de Kungfu show. De Kungfu master verteld een kleine jongen die op het punt staat om de kungfu school te betreden, over de geschiedenis van een andere kleine jongen die net als hij van zijn moeder en familie afscheid heeft moeten nemen en zijn leven doorbrengt in de kungfu school. Tijdens zijn opgroei leert hij de gevechtskunst te beheren, hij slaat stokken kapot op zijn hoofd, laat zijn buik vallen op een haarscherp mes en leert zelfs de beste kungfu strijders de baas te zijn. Op ten duur gaat het licht uit en aan en lopen er opeens monniken tussen het publiek door. Met 20 strijders oefenen zij de kungfu uit en ze beheren dit perfect tot in de puntjes. Aan het einde van het verhaal leert hij door middel van samenwerken met 2 andere strijders dat hij het kan halen en zijn familie los kan laten. Het is net een sprookje maar zo is het er vroeger wel echt aan toe gegaan. Het Chinese toneel heeft grote indruk op mij achterlaten. Zeker de kledij, de rollen en de emoties. Alles klopte.

Na de show heeft de lokale bus mij weer terug gebracht naar het hotel. Ik vind het nog steeds heerlijk om tussen de bevolking te staan met het openbaar vervoer. Laat morgen maar net zo'n mooie dag worden als vandaag in het indrukwekkende Beijing.

26 mei

De wekker heeft mij weer vroeg uit mijn bed gejaagd. Kris, een belg die een wereldreis maakt, heeft het festival Intro 2012 op internet gevonden en wilt hier graag heen. Ik heb met hem afgesproken dat ik eerst nog Beijing in wil en rond de lunch ook naar het festival ga. De bus heeft me naar de Pearl market gebracht. Bij een markt verwacht ik allerlei kraampjes en gezelligheid. In tegendeel bleek het een groot warenhuis te zijn met 5 verdiepingen. Alle neppe merken qua elektronica, kleding, tassen, schoenen en sieraden zijn hier te vinden. Ideaal om souvenirs in te kopen. Ik heb flink afgedingd tot een vijfde van de prijs. Ik ben inmiddels gespecialiseerd op het gebied van afdingen haha.

Helaas heb ik geen tijd meer voor de Tempel van de Hemel, de tempel waar ik zo graag heen wil. Ik ben er langs gelopen met de gedachte dat ik hier ooit nog terugkom voor deze geweldige stad met een groot contrast tussen modern en historie.

Na een taxirit van een uur bleek het adres wat ik in het hotel heb opgekregen van het festival, helaas niet het juist te zijn. De taxi heeft me afgezet bij het Art Gallery, waar het festival eigenlijk zou plaatsvinden. Intro 2012 is namelijk verplaatst doordat de Chinese regering het er niet mee eens was. Het is best een probleem geweest om er te komen maar gelukkig is het dan toch gelukt. Het festival blijkt twee uur later te beginnen doordat het op het laatste moment verplaatst is. Hierdoor is de ruimte ook niet optimaal. Bij binnenkomst om 15.00 uur zijn er voldoende drank- en eettentjes en ook entertainment groepen. Toni&Guy heeft zijn eigen kapsalon gebouwd waarbij een werknemer selecteert wie er gratis zijn/haar haren mag laten komen doen. En ja hoor, ik mag! Veel Chinese meiden zag ik met krul- en vlechtjes in de haren weggaan. Bij mij hebben ze iets heel speciaals gemaakt: een strakke hoge staart naar voren gestyled en het uiteinde touperen waardoor het lijkt alsof ik een kuif heb. Het mag misschien 'mode' zijn maar dit gebeurd me nooit meer haha. De muziek is flink aangewakkerd en veel mensen zijn flink uit hun dak gegaan. De House en Electric muziek in China is anders dan in het Westen maar dit is logisch natuurlijk. Bij het avondlicht kwam de Braziliaanse DJ Gui Boratto op het podium, wat zorgde voor een dik feest met een spectaculaire lichtshow.

Ik heb lekker gedanst, een hapje gepakt en de avond afgesloten. Althans, dat dacht ik want hoe ga ik terugkomen? Er zijn bussen ingezet om iedereen terug te brengen naar de Art Gallery. Er rijden weinig bussen en iedereen besluit dan ook op hetzelfde moment naar huis te gaan. Op het achterste van de bus, waar zich geen stoelen meer bevinden, ben ik opgepropt gaan zitten voor de drie kwartier durende busrit. Bij de Art Gallery zijn er 's nachts maar weinig taxi's te verkrijgen. Uiteindelijk heb ik toch een taxichauffeur zo ver kunnen krijgen om anderhalf uur naar de andere kant van de stad te rijden naar het hotel. Halverwege de rit besluit de chauffeur de snelweg af te gaan en langs bizar rustige straatjes te rijden. Ik heb het meteen op mijn heupen gekregen en mijn zakmes erbij gepakt. Ik heb de man een kaart gegeven van de stad en aangewezen waar het hotel ongeveer ligt. De man knikte en wist opeens weer waar het hotel staat. Tussendoor heeft hij me nog een aantal keer door niet-vertrouwende wijken gereden, waardoor mijn hart flink bonsde in mijn keel. Niet wetende waar de chauffeur je gaat afzetten is niet fijn zo midden in de nacht. Na twee uur rijden ben ik dan toch bij het hotel aangekomen. Naar fooi kan de chauffeur fluiten en angstig ben ik het hotel ingerend. Wat een belevenis weer...

Het is inmiddels 03.00 uur 's nachts maar ik wil toch nog even onder de warme douche staan en mijn koffer inpakken. Morgen is namelijk de laatste dag van deze reis aangebroken.

27 mei

It is time to go back home! Inmiddels heb ik een soort 'black out' van alles wat ik heb meegemaakt. Wat heb ik ook alweer gedaan in India en hoe zag Kathmandu er ook alweer uit in Nepal? Door de vele indrukken en de geringe tijd die ik mezelf gegeven heb om het te verwerken, hoop ik dat alle herinneringen bij thuiskomst weer boven gaan komen en ik mijn rust ga vinden. Op dit moment heb ik maar één woord voor deze reis: FANTASTISCH! Echt waar!

Zodra ik thuis gewend ben en weer in het ritme ben gekomen, zal ik nog een blog plaatsen over de gehele reis. Wat zijn de mooiste ervaringen, tegenvallers en leermomenten geweest...