Wat heb ik ongelofelijk veel zin in de Himalaya Express/Hemeltrein. Velen verklaren me voor gek. Wie heeft er nou zin om 36 uur in een trein te zitten en op een hard bed te slapen? Nou, ik dus. Het uitzicht schijnt fantastisch te zijn. Ik kijk er stiekem ook naar uit om de Chinezen in hun dagelijkse routine mee te maken en naast ze te slapen. Hopen dat ik het ook zo positief ga ervaren.

De spoorlijn is geopend in 2006. In 1984 begon de bouw aan het 2000 km lange spoor, waar 20.000 arbeiders aan werkten. De maximale hoogte die de trein haalt is 5076 m en rijdt door het Tibetaans hoogland. De grond is op grote hoogte permanent bevroren, hier zijn speciale technieken voor gebruikt. De Hemeltrein vertrekt op tijd. Zodra de trein stijgt voel je meteen weer de druk in je hoofd. Door de trein wordt constant zuurstof geblazen zodat er weinig tot geen last van hoogteziekte is. Nadat de trein de 5000 m gepasseerd is en we gaan dalen, voel ik mijn oren meteen openklappen. Ik hoor veel mensen om me heen klagen over de geringe ruimte, harde bedden, vieze tafels en toiletten. Tsja, een trein moet je ook niet luxe verwachten in de laagste klasse. Dan had je geld neer moeten leggen voor de eerste klasse waarbij er meer ruimte is en wel een deur tussen het slaapgedeelte en de gang zit. Bij de laagste klasse, waar ik in slaap, zijn de coupés ingedeeld in 6 bedden. 3 bedden aan de linker- en 3 bedden aan de rechterkant. De onderste bedden zijn ook bedoeld om overdag op te zitten. Ik vind het erg gezellig om tussen de Chinezen te zitten, die overdag slapen en je verzoeken stil te zijn.'s Avonds komen ze tot leven en komen ze constant nieuwsgierig om het hoekje kijken wat je aan het doen bent. Ik kan er gelukkig wel om lachen en erger me er niet aan. Het rochelen en smekken onder het eten is even wennen maar ja, reizigers moeten zich immers aanpassen aan de Chinese cultuur en niet andersom.
Het toilet en wastafels worden ieder daggedeelte schoongemaakt en de lakens zijn, tot mijn grote verbazing, schoon. Het restaurant in de trein is niet veel soeps, er is 1 koude rijstmaaltijd en water en ice tea te koop. Gelukkig heb ik eerder de supermarkt leeggekocht, verhongeren doe ik niet.

Onderweg veel wilde paarden, ezels en yaks tegengekomen. Kinderen die de treinreizigers vrolijk toezwaaiden en pelgrims die de bedevaart naar de Jokhang Temple in Lhasa maken (pff die moeten nog een eindje...), zie je ook regelmatig voorbij komen. Af en toe heb je zicht op een verlaten dorp. Door de vele sneeuwval wonen er weinig mensen in dit gebied. Van het grauwe gebergte naar de besneeuwde bergtoppen, heldere rivieren, ijsvlaktes, grauwe vlaktes en opeens 's ochtends wakker worden met de groene bergen met modderige meren om me heen. Ik heb met mijn neus tegen het raam aangezeten. Tussendoor een slaapje doen maar toch oplettend naar het landschap blijven kijken. Met het laatste zicht op Tibet, realiseerde ik me hoe dankbaar ik ben dat ik in Tibet heb mogen zijn.

De trein is op tijd aangekomen in Xian. Het hotel ligt tegenover het station tussen de McDonald's en KFC in. Je wilt niet weten hoeveel mensen je uit het station ziet stormen voor een fastfood hap haha. Na 36 uur slaperig uit de trein gestaard te hebben, ben ik het zachte hotelbed ingedoken. Mijn hoop op een geweldige treinrit is uitgekomen. Deze treinreis heb ik voor geen goud willen missen! Slaap lekker.