Ontbeten op het dakterras van de guest house met het allermooiste uitzicht op Bhaktapur. De souvenirs zijn nog snel ingeslagen: klei maskertje en spicy Nepalese tea. De busrit naar Nagarkot duurt maar een paar uurtjes. Onderweg ben ik nog gestopt bij Changu Narayan tempel. Ook deze tempel vertelt haar eigen verhaal. Meerdere mensen hadden meer verwacht van de tempel en niet dat het zo kleinschalig zou zijn. Het dorpje waar je doorheen moet lopen om bij Changu Narayan aan te komen, heeft wel veel sfeer door de decoraties en families die elkaar op straat wassen. De graslanden en boerderijtjes op weg naar Nagarkot zijn mooi om te zien. Eindelijk is er weer frisse, blauwe lucht na de vervuilde steden. Overal zie je hoe de locals hooi en groenten verslepen van de ene kant van de berg via de hangbrug naar de andere kant. Nagarkot is een klein bergdorpje met maar weinig winkels en restaurants. De guest house waar ik overnacht is vrij luxe voor een bergdorp. Het restaurant heeft zelfs WiFi.

Tijdens het diner had gids Julia slecht nieuws: de permit voor Tibet wordt vastgehouden door de Chinese ambassade. De reden is dat de Chinezen de regels voor het permit verandert hebben en dit aan niemand hebben doorgegeven. Welke regel er er is aangepast is onduidelijk. Er liggen nog 12 andere groepspermits op de stapel. Er wordt wel gezegd dat de Chinezen net zo vaak de regels voor de permit veranderen als dat wij onze onderbroeken verwisselen, dus ja dan weet je het wel... Indien we morgen niet alsnog de permit krijgen, moeten we Tibet overslaan. Op dat moment voelde ik me echt rot. Mijn reis, met als hoogtepunt Tibet, zou een totaal andere wending kunnen krijgen. Na 10 minuten jammeren ben ik positief gaan denken: de permit komt er en zo niet, dan wordt er vast een goed alternatief aangeboden door Julia (de gids). Julia is in Nederland geboren en woont al 11 jaar in India (Noord-India). In plaats van dat we dus morgen naar Tibet gaan, slapen we nog een nacht in Kathmandu.

Gelukkig ben ik bij Nina in bed gedoken, zodat we de ontelbare insecten samen uit de kamer hebben gedreven. De vieze harige spinnen hadden van mij weg mogen blijven. Met de gedachte 'Please please please geef ons de groepspermit!' ben ik toch nog heerlijk in slaap gevallen.

11 mei

's Nachts 3 kussen gekregen van Nina, 'oh ja ik ben jarig'... Happy birthday to me! Om 05.00 uur zijn we gewekt vanwege de heldere lucht bij de zonsopgang. De Mount Everest herkende je meteen omdat de zon boven deze hoogste top opkwam. Adembenemend dit! Nog even terug mijn bed ingedoken en daarna bij het ontbijt ben ik verrast door de medereizigers en Julia. Ze hebben een liedje voor me gezongen, de ontbijttafel versierd, kaartjes geschreven en het personeel van de guest house kwam met een bosje bloemen naar me toe. Ik voel me in ieder geval jarig, zeker nadat ik een aantal telefoontjes van thuis heb gekregen.

De permit is nog steeds niet vrijgegeven. Er is inmiddels wel duidelijk geworden welke regel er opeens aangepast is: een groepspermit wordt gemaakt voor één groep die op dezelfde datum aankomt. Bij iedere groep is het zo dat de mensen op andere datums vertrekken vanuit China naar huis. De één vertrekt een dag eerder en de ander een week later. Tot vorige week toe was dit geen enkel probleem maar de Chinezen vinden nu dat op alle vertrekdata minstens 4 personen het land moeten verlaten. Hiermee willen ze dus bereiken dat de groep op dezelfde dag China uitgaat. De gids heeft 2 agents gevraagd om de permits aan te passen en alsnog in te voeren. Maar of dat vandaag nog gaat lukken? Wat een gedoe...

We hebben met de groep een trekking van een paar uur van Nagarkot naar het dal gemaakt. De bergdorpen die we al eerder door het busraam hebben gezien, daar liepen wij nu doorheen. De meeste locals kwamen meteen weer enthousiast naar ons toe. De geitjes, kuikentjes en kindjes kregen weer mijn volledige aandacht. Waarom zijn alle kleintjes zo ontzettend schattig? De huizen zijn erg schoon, het verfwerk netjes en ook de mensen zijn schoon. Een vader met zijn 2 zoons en dochter was constant aan het lachen naar Nina en mij. De zoontjes zag je constant rollebollen over de vloer. Ik ben er bij gaan zitten en meteen kwam het kleinste jongetje op mijn schoot zitten en de andere sloeg zijn armen om me heen. Wat een speciaal gevoel.
Op de terugweg naar Kathmandu hebben mijn reisgenoten de bus versierd met slingers, balonnen en een punthoed die ik de hele dag moet dragen. Er waren geen auto's op de weg, alleen de stakende bevolking. Ze staken omdat ze niet willen dat het land nog langer ingedeeld wordt aan de hand van het kastenstelsel. Zelfs de Brahmanen (hoogste kaste) staken omdat ze het er niet langer mee eens zijn. De locals juigen enthousiast naar onze bus omdat ze blij zijn met toeristen.

De bus dropte ons bij hetzelfde hotel in Kathmandu als waar we eerst waren. Als cadeau hebben Nina, Floor en Anne mij meegenomen naar een massagesalon voor een lichaamsscrub, lichaamsmassage en gezichtsbehandeling. 3 uur lang ben ik verwend, alles voelt nu zo zacht aan. Bedankt meiden!
Met z'n allen zijn we gaan dineren in een lounge restaurant, Third Eye, met kussens op de grond en lage tafels. Het kaarslicht, Tibetaanse muziek en Buddha beelden maken het er erg gezellig. Het eten is er super lekker, vooral de steak- en pastagerechten zijn aanraders. Plotseling kwam Julia binnen gelopen met pretoogjes: DE GROEPSPERMIT IS BINNEN! Yeah yeah yeah, een mooier verjaardagscadeau kun je niet krijgen.

De muts met badge heb ik de hele dag gedragen, wat voor grappige reacties zorgde van de mensen op straat. Er werd zelfs merry christmas gezongen haha. Net toen ik mijn verjaardag voor mezelf wilde afsluiten, kwam het personeel zingend aangelopen met een grote slagroom-chocolade-kers taart, 'Happy 21st birthday Suzanne'. Beter kan deze verjaardag niet worden?! Samen met de 3 meiden ben ik toch nog een bar ingelopen, ook al moeten we morgen om 06.00 de bus in naar de grens. In de eerste bar, Funky Buddha, liep een stelletje gekken rond, verkleed als piraten en Jezus. Na een drankje zijn we snel doorgegaan naar een loungebar. Mijn 21e verjaardag is een dag geweest om niet meer te vergeten!

De komende dagen vervolg ik mijn reis over de Friendship Highway van Zhangmu tot Lhasa (720 km). Onderweg zal ik verblijven in Nyalam, Tingri, Shigatse en Gyantse.